De problemen van occlusie

Meer kinderen blij door minder te plakken

De quote van orthoptist Caroline Jordaan zegt eigenlijk alles. Ieder kind verdient het om gewoon kind te zijn en zich in eigen tempo te kunnen ontwikkelen. Het hoort bij een fijne kindertijd om vrij te kunnen leren en spelen. Last hebben van ongemakken door een afgeplakt oog, horen hier niet bij.

De meest toegepaste behandelmethode

Een lui oog, amblyopie in medische termen, is een oogaandoening die bij ongeveer 3% tot 5% van de jonge kinderen voorkomt. Het kan, als het niet goed wordt behandeld, leiden tot problemen met het gezichtsvermogen op latere leeftijd.

Al sinds de achttiende eeuw is de meest toegepaste behandelmethode het afplakken van het goede oog (occlusie). De theorie hierachter is dat het neurale netwerk dat verantwoordelijk is voor de aansturing van het luie oog, aan het werk wordt gezet om zo het gezichtsvermogen te verbeteren.

Maar deze vorm van therapie is tegelijkertijd één van de meest stressvolle. Steeds meer studies laten zien dat er vraagtekens gezet kunnen worden bij de effectiviteit en wenselijkheid van deze manier van behandelen. Alhoewel de methode effectief kán zijn, zorgen de negatieve bijeffecten ervoor dat de behandeling voor ouders en kind moeilijk is om vol te houden.

In een notendop zijn dit de problemen die occlusie met zich meebrengt:

• Het onderliggende probleem wordt niet behandeld
  Met afplakken wordt alleen het zwakke oog getraind. Hiermee wordt het probleem van het binoculaire gezichtsvermogen (de samenwerking tussen twee ogen) niet opgelost. In sommige gevallen kan het goede oog er zelfs op achteruit gaan.

• Stress voor kind en ouders
  Occlusie is ingrijpend voor kinderen. Het aanbrengen van de oogpleister is niet prettig en bovendien zit de oogpleister in de weg bij dagelijkse bezigheden.

• Impact op welzijn van het kind
  Een kwart van de kinderen met een oogpleister blijkt gepest te worden, met veel ellende tot gevolg.

• Moeilijk vol te houden
  Maar 50% van de kinderen en hun ouders houdt zich aan de voorgeschreven afplaktijd. Dit zorgt ervoor dat de behandeling onnodig lang moet worden volgehouden.

Geen oogpleisters maar games!

Met dit in het achterhoofd is de Vedea methode ontwikkeld. Een therapievorm op basis van games met als uitgangspunt zogenaamde dichoptische training.

Dichoptisch wil zeggen dat beide ogen worden getraind. De beelden uit de games stimuleren zowel het luie als het goede oog en beide ogen moeten samenwerken om van de twee beelden één beeld te maken. Zo worden de hersenen geactiveerd en gaat het binoculair gezichtsvermogen erop vooruit.

Het is gebleken dat 30 minuten per dag gamen tot 8 keer meer effectiever kan zijn dan occlusie. Bovendien is het voor kinderen veel leuker om te doen. En door een gevarieerd aanbod aan games, spelletjes en educatieve content aan te bieden is het voor een grote groep kinderen uitdagend en interessant om voor een langere periode aan hun zicht te blijven werken.

De games zijn speelbaar via een een VR-headset waar een telefoon in wordt plaatst. Zo kan een brede doelgroep gebruik maken van de methode. Daarnaast wordt door het gebruik van een VR-headset het gezichtsveld goed afgesloten waardoor hele gezichtsveld kan worden benut.

Het streven is natuurlijk om het afplakken zoveel mogelijk te minimaliseren. Onderzoek en gebruik in de praktijk zal moeten uitwijzen of het mogelijk is oclussie helemaal uit te bannen of dat de combinatie van de 2 benaderingen het beste effect heeft.

Blijf op de hoogte

In onze nieuwsbrief houden we geïnteresseerden op de hoogte van de laatste ontwikkelingen rondom onze methode en het klinische onderzoek. Inschrijven kan hier.