“Sinds de jaren 1700 bestaat de klinische behandeling van amblyopie uit het afplakken van het sterke oog, om het “luie” amblyopische oog te dwingen actief te worden. Deze behandeling is over het algemeen beperkt tot jonge kinderen tijdens de gevoelige ontwikkelingsperiode.

In de afgelopen 20 jaar hebben we veel geleerd over de aard van de neurale mechanismen die ten grondslag liggen aan het verlies van ruimtelijk en binoculair zicht bij amblyopie, en dat een zekere mate van neurale plasticiteit tot ver na de gevoelige periode aanhoudt.

“Belangrijk is dat het afgelopen decennium een ​​heropleving heeft plaatsgevonden van onderzoek naar nieuwe benaderingen voor de behandeling van amblyopie bij zowel kinderen als volwassenen, die benadrukken dat monoculaire therapieën mogelijk niet de meest effectieve zijn voor de fundamenteel binoculaire aandoening die amblyopie is.

Deze benaderingen omvatten perceptueel leren, het spelen van videogames en binoculaire methoden die gericht zijn op het verminderen van suppressie van het amblyopische oog door toedoen van het sterke mede-oog, en het verbeteren van binoculaire fusie en stereopsis.”

Dr. M. Levi, OD, PhD, Berkeley University
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32866759/